Museumdocent Machteld neemt je in dit audiofragment mee door de tentoonstelling en prikkelt je om net even anders te kijken naar de kunstwerken en de ruimte waarin je je bevindt:
Zoek een rustig plekje en houd de telefoon bij je oor om te beluisteren.
Anders kijken
Veel publicaties over de Harlem Renaissance belichten de ideologische, serieuze kanten van de opleving. Dat moet ook. Maar er was meer. “De tijd werd niet voor niets omschreven als de Jazz Age” Bekijk de kunstwerken in deze ruimte:
- Waarom zou de Harlem Renaissance ook wel de Jazz Age genoemd worden?
- Op welke manier kun je dat terugzien in de kunstwerken?
Meer lezen
De Harlem Renaissance was een periode in de Amerikaanse geschiedenis waarin de zwarte cultuur mocht bloeien. Waarin wat tot dan verborgen moest blijven, naar buiten mocht komen. Met de benaming ‘New Negro’ nam de zwarte gemeenschap nadrukkelijk afscheid van alles wat met het oude systeem van slavernij en segregatie te maken had. Een nieuwe tijd van trots en emancipatie was aangebroken.
Langston Hughes en een aantal andere jonge schrijvers en kunstenaars - de Niggerati - publiceerden in 1926 het tijdschrift Fire!! Een pamflet gericht tegen de generatie van Du Bois, de vader van het Panafrikanisme, de activistische academicus die vocht voor de mensenrechten, maar die niet erg te spreken was over de andere kant van de Harlem Renaissance. In het pamflet stond het volgende:
“We younger Negro artists who create now intend to express our individual dark- skinned selves without fear or shame. If white people are pleased we are glad. If they are not, it does not matter. We know we are beautiful. And ugly, too.”